lunes, 3 de agosto de 2009

Que se siente currando????

Queridos amigos:

Esta entrada la hago pensando en el cambio que ha dado en la vida de varios integrantes del grupo desde hace relativamente poco tiempo.
Me gustaria saber que les parece la vida de currante porque como todos sabemos el paso de estudiar a currar es "creo" que bastante importante, ya no dependes de tus padres, no le tienes que rendir cuentas a nadie (bueno yo al banco si, y todos los meses que sino se me llevan "el nido de amor"), tienes que llegar siempre puntual, estar al pie del cañón, no puedes dejar las cosas para despues, etc,etc.
Por eso me gustaria que comentaran en qué les a cambiado la vida y qué les parece el cambio de vida.




P.D.: Estoy deseando que llegue la FIESTA DE LA CORNELLA!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

13 comentarios:

Martín dijo...

Joder Dani me parece superinteresante tu entrada!! (no seria un soplo... Rober q te meto jejeje)
La vida de currante? pues es evidente q trabajar te aporta dinero, ello conlleva lo q tu muy bien decias en la entrada, pues una calidad de vida de la hostia, permitirte tus caprichos, independizarte, etc etc a mi en particular me cambio la vida; x motivos laborales he podido estar en muchas ciudades de nuestra amada España, conocer a un monton de gente, (aprender de ello), comprarme un coche q me encanta. x otro lado este cambio de estudiante a currante, me asusta q te cagas, ya hay q tener responsabilidad, empiezan los horarios de obligado cumplimiento, se acabo el "bua me queda aún un mes" nadie ha dicho q la vida fuese facil......

Parrich dijo...

Pues me alegra que la entrada te haya gustado, pero ni de coña imaginaria que alguien comentaria algo a estas horas.jejejeje.

Parrich dijo...

En lo que respecta a mi, comenzar a currar fué un paso menos importante porque fué casi al mismo tiempo que mi independecia.
Pero tambien fué un cambio porque pasé de ver la tv y jugar a la play a....a.....a....joder, pues casi no a cambiado nada.jejejeje. Eso es en el curre de ahora pero en los anteriores tuve que currar bastante, aprender de los errores, a no ser tan confiado con la gente, y algunas cosas mas que ahora no me vienen a la cabeza.

Anónimo dijo...

Boas! Para min foi un cambio importante, a verdade é que despois de toda unha vida dedicada a estudiar, de repente que chegue febreiro e junio e olvidarte de estudiar é a hostia. Pero inda é máis a hostia recibir o teu primeiro soldo, ganado co teu esforzo e traballo. Eu boto moito de menos o dia a dia nas clases e sair os xoves cando era universitario pero estos son ciclos que ten a vida e agora toca traballar pola semana e desfasar o finde, dentro de moitos anos estaremos na casa do jubilado recordando esta entrada!jeje.
Mentres tanto hai que disfrutar da vida, que so hai unha e hai que vivila ó maximo! Un abrazo forte colegas!
P.D. Croke e máis eu desplazamonos o sabado á cornella a pillar sitio, tiñas razón Parrado, hai moito pillado, collemos ó lado de donde sempre, cada ano máis lonxe da xente!jeje.
Dani

prosy dijo...

La vida me parece muy penosa y con muy pocos motivos para vivirla sino es el de tener miedo a morir. No le veo demasiadas alegrias ni momentos q merezcan la pena! Currar o trabajar? me es indiferente siempre q haya q estar con gente! Me dan mucho asco la mayoria! Por suepuesto q vosotros sois distintos!

Riva dijo...

Dios Rober me dejas acojonado!!!Ya veras que despues de este mes la vida te cambia por completo y veras todo lo q ahora no puedes ver!!
A mi esta entrada me viene personalmente al pelo pues acabo de incorporarme al mundo laboral, yo creo que como Dani todo son ciclos, todo tienen sus ventajas e inconvenientes, el ciclo de estudiante es muy interesante y te curte en diferentes sentidos, te dá muchas cosas que no sabria explicar, para mi fue la ostia!!!El dia a dia vivir en libertad y con juventud!!!buaaaaaaa experiencias de la leche, pero con el tiempo todo cansa y uno va cambiando y tiene otras necesidades que te las da el siguiente ciclo el laboral, creo que el dinero no es lo importante a mi loq realmente me llena es aplicar a la realidad todo aquello para lo q estuve preparandome y gracias a ello tener un beneficio no solo económico sino q tb considero q el sentirte independiente es un beneficio psicológico.
Yo siempre digo q hay que ir evolucionando para q todo siga su curso, cuando no se evoluciona es cuando se debe de reflexionar que es lo q ocurre!!
Besis!!

Parrich dijo...

Ostia!!!!!!!!!
Prosy me deja impresionado con esa entrada.
Todabia no habia leido su comentario cuando lo e llamado y no lo vi muy animado y despues de leer esto me sigue dejando preocupado.
Dices que la vida no tiene muchas alegrias y con eso no estoy para nada de acuerdo, tiene muchas pero hay que saber verlas, claro que estes dias o semanas no veras ninguna o te costará mucho verlas pero es como las meigas HABELAS HAILAS.jeje. Animate hombre que tú mismo dijiste que la vida sigue y aunque a veces sea dura es la que tenemos y hay que intentar disfrutarla.

prosy dijo...

Esto no es cosa de ahora! me conoceis desde hace tiempo y sabeis q no soy como vosotros, ni como la mayoria de la gente y en parte es pq no siento las cosas. A mi muchas cosas de la vida q a vosotros os produce alegria o distracción o lo q sea a mi me es indiferente. A mi me gusta estar solo, y q nadie me moleste. Me cuesta reirme de verdad, con sinceridad pq hay muy pocas cosas q me produzcan satisfacción en esto de la vida! siempre se lo dije a miguel, y yo cuando realmente disfrutaba era haciendo deporte, sino era al futbol sala, pues al fronton, al tenis, hechando unas canastas, o corriendo (a lo cual le llegara a coger mucho gusto) ahi realmente era feliz, hay me sentia vivo, la mente se despejaba y me sentia realmente vivo. Y me reia pq lo sentia!
El resto del tiempo estoy como dormido, atontado y dandome igual lo q ocurra durante el día. Yo no disfruto saliendo, no disfruto con el mogollón de gente, ni con las tias, ni me gusta la playa, ni tan siquiera el hecho de tomar un cafe en un bar (pq si lo piensas bien es una perdida de tiempo). Es verdad q la vida son ciclos, y estas lineas q escribo igual reflejan q soy un inmaduro, no lo se, solo digo q analizando lo q he vivido, y viendo q aunq trabajes no va a cambiar nada, pues q lo único q me pide la vida es tirar palante hasta q se acabe, intentando sufrir lo menos posible! sinceramente, no le encuentro sentido a vivir! te esfuerzas o te ilusionas pero el final va a ser el mismo final ademas, entonces mejor ir dejandola pasar como sea y como dije intentando sufrir lo menos posible!
Y la familia tampoco es q me atraiga demasiado. Si quiero q esten bien, por supuesto, pero luego me encuentro extraño. Y como tb siempre dije tuve un hermano q realmente si hacia tirar palante pq siempre quise ser como el, pero ya hace muchísimos años q lo perdí (aunq tengo q decir q con lo de mi abuelo volvio por dos dias). Y al perder al otro aparecio Martín, de ahi la amistad q nos une, q junto con rubi pa mi son como hermanos, pero hermanos de verdad!
Me he pasado escribiendo!

Parrich dijo...

Haber, vayamos por partes, tu ahora mismo estas pasando por un momento bastante malo, llevas un año jodido del tobillo y todabia no le ves la solución y por culpa de eso no puedes hacer ejercicio que era lo que mas te gustaba y eso es como si yo me quedo sin play e internet (eso seria una puta pesadilla para mi), cuando puedas volver a jugar volveras a despejar la mente y a reirte con ganas, te entiendo totalmente.
Dices que no te gusta salir, ni el mogollón de gente y en eso somos iguales porque aunque yo tuve la época de salir todos los findes lo hacia única y exclusivamente para poder estar con vosotros y pasarlo de puta madre, a mi no me gustan los mogollones de gente por eso nunca pido vacaciones en el San Roque porque odio estar apretado en todos lo pubs y tener que ir en fila india por las calles.
Dices que tomar un café en un bar es una perdida de tiempo, pues no estoy de acuerdo porque para mi ahora mismo poder ir a tomar un café con alguno de vosotros o con todos significa poder estar un rato riendo y recordando porqué sois tan especiales para mi.
Ya dije alguna vez que a mi parecer cuando empieces a currar se te va abrir un nuevo camino porque se te acaba lo de rendir cuentas y de tener que pedir a nadie pasta para poder comprar algo, cuando curres diras: ostia que raqueta para el fronton tan guapa!!!!! y te las compraras si tienes la pasta y sino pues esperaras a tener algo mas.(no se si me explico bien).
Y creo que en lo de tu hermano eres demasiado duro, puede que haya cambiado y ahora no te guste como és o como hace las cosas, pero es tu hermano y debes quererlo tal y como es, con sus defectos y sus virtudes (o esa es mi opinión).
Otra cosa que dices es que puede que seas inmaduro y yo creo que vuelves a estar equivocado, tú te ves así pero a mi parecer no lo eres tanto, pues alguien que se preocupa tanto por sus estudios y se preocupa tanto por los colegas no puede ser inmaduro, creo que cuando termines de una vez con la carrera te quitaras un peso tan grande de tu vida que veras las cosas de otra forma.
¡¡¡¡YO SI QUE ME PASADO ESCRIBIENDO!!!!! jejejeje

prosy dijo...

No digo q no quiera a mi hermano, dios me libre. Es una de las personas q mas quiero, y daria mi vida por el sin dudarlo un segundo. Solo digo q no parece estar en nuestra familia para nada, y ya hace muchisimo, pero son cosas personales y el eligio eso, aunq tb tengo q decir q yo tuve bastante q ver! y lo siento!
Y a mi currar me acojona tanto como estudiar, o mas incluso! pq ahi ya no puedes, o no debes fallar!
En fin, la vida nos pondra a cada uno en su sitio!

Parrich dijo...

No queria decir que no lo quisieras sino que tenias que aceptarlo tal y como es, porque todos cambiamos, puede que a mejor o a peor pero eso depende del cristal con el que se mire.

Currar acojona a cualquiera porque significa mucha mas responsabilidad(o eso me parece a mi).

Y tienes razon en que la vida nos pondrá a cada uno en su sitio, pero parece que lo dices en un tono bastante pesimista y eso.....no mola. :(

prosy dijo...

Lo digo en un tono de q ahora mismo no tengo ni la menor idea de por donde puede ir mi vida! y q tampoco se q hacer con ella!

Parrich dijo...

Pues cuando no sepas que hacer te vienes por mi casa y jugamos al pro o nos compramos el nba y así despejas la mente durante un rato.jejejeje